Nie jest ze mnie żaden Maxi Kaz, bo do Ciechocinka wracam już za tydzień.
Co za miasteczko!
Co za oryginalne podejście do komunikacji!
Gdy pierwszy raz podjechaliśmy na cmentarz w Słońsku, kolega stwierdził, że przecież wrócę bez mapy, bo drogę znam. Mylił się, bowiem większość ulic w mieście dansingów i solanek jest JEDNOKIERUNKOWA. Porzućcie nadzieje, Wy,którzy tam wjeżdżacie. A najlepiej z nadzieją i samochód gdzieś na rogatkach ;)
Uderzająca niechęć małomiasteczkowej Polski do drewnianej zabudowy jest widoczna i tutaj. Zdenerwowanie w Ciachocinku wywołują również starsze budynki - niekoniecznie drewniane. Miasteczko zarabia na najczęściej już niemłodych kuracjuszach, ale nie nauczyło to nikogo miłości do tego, co starsze niż pierwsza seria VW Golfa.
Stare hotele i pensjonaty w Ciechocinku palą się za to jak ostatnio magazyny w Wólce Kosowskiej. Palący problem miasta, do którego rozwiązania nikt się nie pali. Szkoda, bo podobno w drewnianych domach lepiej się śpi i szybciej zdrowieje. Proszę o uwagi co do obecnej szerokości bloga i wyświetlania zdjęć - nadal tasiemcowo, ale trochę inaczej.
Tak znacznie lepiej :)
OdpowiedzUsuńA mi się dziwnie na to paczy 0_0
OdpowiedzUsuńGenialne zdjęcia Pani Aniu, żal i bezsilność - mimo akcji uświadamiania 1978-1995 i dalej niemal do dziś, paru burmistrzów, te same wydziały urzędu i niektóre osoby, PARU ZAPALEŃCÓW i ENTUZJASTÓW (na ogół Panie), lokalne interesy --- co się liczy --- a co zostanie ---
OdpowiedzUsuńTemat wartościowy i godzien propagowania w takiej formie też!
OdpowiedzUsuńI za to dzieki!
...ale nie jest w stanie uszlachetnić wyżartych nieb!
- Przywaliłem Szymonowi to i tu se pozwalam.
Tym większy zapał mnie ogarnia do zmierzenia się z Ciechocinkiem.
I Słońskiem.
Obym miał taką możliwość!
Być może te inspiracje zaowocują w niezbyt odległej przyszłości.
- Za co już teraz dzięki!
Proszę sobie pozwalać - pozwalam. Mogłam niebo ściąć po prostu, ale zasadniczo prócz prostowania ze zdjęciami nie robię nic. Nie chce mi się.
OdpowiedzUsuńNo chyba, że robię za fotografa na chrzcinach. Wtedy z nerwowym bólem brzucha przycinam docinam i pryszcze usuwam.
Coś mi nie dawało spokoju i wróciłem na tutejszą witrynę... .
OdpowiedzUsuńA tu poczekał na mnie własny wniosek: zrzęda jestem i tyle,
bo 1,7 i 8 zdjęcia to jakbym nie zauważył!
A one godne uwagi są.
No cóż, słomka w oku belką się stała.
- Obiecuję poprawę.
Tym solidniejsze to przyrzeczenie, bo w ramach sobie wymierzonej kary
przepatrzyłem Facebooka na okoliczność "Tak trzeba".
Fundację z Gdańska znalazłem o takiej samej nazwie.
Na zastrzeżenie nazwy za późno już, bo rozwinęli skrzydła dość szeroko... .
- Przy okazji bliżej zapoznałem się z dorobkiem właściwej organizacji.
I szczęka mi opadła i w podziwie trwam.
- Tak trzeba, nie inaczej!
A wszystko to z szacunku dla wykonanej pracy,
umiejętności motywowania i zapału.
Dziękować :) i ślepej kurze ziarno się trafi. A propos kur, w końcu września mam zamiar uwiecznić ten gatunek już-nielotów na tatusiowym podwórku.
OdpowiedzUsuńO fundacji wiemy, może coś zmienimy w kwestii nazwy ale ciężko będzie. Dziękujemy za słowa uznania.